ارتودنسی

اُرتودُنسی یا اَرتادَندان‌پزشکی به فرانسوی: Orthodontie یکی از رشته‌های تخصصی دندان‌پزشکی است. این کلمه مرکب است از دو واژه لاتین «اُرتو» در فارسی «اَرتا» به معنای «راست» و «درست»، و «اودون» به معنای «دندان». ارتودنسی یکی از مهم‌ترین رشته‌های تخصصی دندانپزشکی است. همچنین اولین تخصص معرفی‌شده در دندانپزشکی می‌باشد. کار ارتودنسی بیشتر تصحیح مال‌اُکلوزیون (مَل‌اُکلیوژِن) یا جفت‌شدن نامناسب دندان‌هاست.

این امر می‌تواند ناشی از موقعیت نادرست دندان‌ها یا دو آرواره نسبت به هم باشد، یا ممکن است درجاتی از هر دو مشکل در یک فرد موجود باشد. درمان‌های ارتودنسی ممکن است تنها بر تصحیح موقعیت دندان‌ها یا تغییر الگو و جهت رشد دو آرواره (درمان‌های ارتوپدیک) متمرکز باشد. از جنبه دیگر می‌توان درمان‌های ارتودنسی را به درمان با دستگاه‌های ثابت و متحرک تقسیم کرد. دستگاه‌های ثابت دستگاه‌هایی هستند که در طول درمان نیازی به خارج نمودن آن‌ها از دهان توسط بیمار وجود ندارد و اجزای اصلی تشکیل‌دهندهٔ آن‌ها براکت و سیم می‌باشد.

براکت‌ها همان اجزای کوچکی می‌باشند که توسط چسب خاصی به دندان چسبانده می‌شوند. در بین مردم از اصطلاح سیم‌کشی یا سیم‌بستن دندان هم برای اشاره به این عمل استفاده می‌شود. دستگاه‌های متحرک انواعی اند که بیمار می‌تواند در طول درمان آن‌ها را از دهانش خارج کند، البته گاهی این خارج نمودن ممکن است بنا بر تجویز ارتودنتیست محدود به زمان‌های کوتاهی مانند زمان غذاخوردن یا مسواک زدن باشد. این نوع دستگاه‌ها در بین مردم به «پلاک» مشهورند

چه زمانی نیاز به ارتودنسی دندان است ؟

فقط دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی دندان تایین می کند که آیا شما نیاز به ارتودنسی دندان خود دارید یا اینکه اصلا نیازی به ارتودنسی دندان خود ندارید. متخصص ارتودنسی با استفاده از گرفتن قالب از دندان‌ها و عکس‌های رادیوگرافی‌ و در صورت لزوم اصلاح طرح لبخند تایین می کند که آیا دندان های شما به ارتودنسی نیاز دارد یا ندارد. چنانچه دندان های شما احتیاج به ارتودنسی داشته باشد، متخصص ارتودنسی برنامه درمانی مناسب با شرایط بیمار را طرح ریزی می‌کند و مراقبت های بعد ارتودنسی دندان را برای بیمار توضیح می دهد.

دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی می تواند بگوید که شما می توانید دندان خود را ارتودنسی کنید و یا این که نیازی به انجام ارتودنسی ندارید. متخصص ارتودنسی دندان با توجه به ابزار های تشخیص دهنده از جمله پرونده پزشکی بیمار، نحوه مراقبت(تغذیه در ارتودنسی)، معاینه بالینی، قالب گرفتن از دندان‌ها و عکس‌های رادیوگرافی‌ و در صورت لزوم اصلاح طرح لبخند نظر خود را در مورد این که می توانید دندان های خود را ارتودنسی کنید و یا نه بدهد و برنامه درمانی مناسب با شرایط بیمار را برنامه ریزی خواهد کرد و مراقبت هایی که در طول درمان باید انجام بدهید را به شما می گوید.